καταξενούμαι

καταξενοῡμαι, -όομαι (Α)

γίνομαι δεκτός ως ξένος, μέ φιλοξενεί κάποιος με ευχαρίστηση («καταινέσαντα καὶ κατεξενωμένον», Αισχύλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + ξενοῦμαι «φιλοξενούμαι»].